Միահյուսելով հոգու գույները բնության ծածուկ և շլացնող գեղեցկություններին

Եթե հավատալու լինենք, որ արվեստագետը մարդկային հոգու թարգմանն է, ապա գեղանկարիչ Արմեն Լոռենց Հարությունյանի (Армен Лоренц Арутюнян) կտավներից դատելով՝ այդ հոգին գույների ու հույզերի փոթորիկ է, և նույնիսկ նրա «Թախիծ» կտավը, որում Լոռվա բնաշխարհի գողտրիկ մի անկյունն է, լի է լույսով ու հրաշքի սպասումով:

Հենց հրաշքի սպասումով էլ ներկա գտնվեցինք Հյուսիսային համալսարանի դոցենտ, ճանաչված նկարիչ Արմեն Լոռենց Հարությունյանի նկարների անհատական ցուցահանդեսի բացմանը, որը տեղի ունեցավ Առնո Բաբաջանյանի անվան համերգասրահի ցուցասրահում:

Ցուցահանդեսում ներկայացված էին հիմնականում Հայաստանի և մասնավորապես գեղանկարչի ծննդավայր Լոռվա բնաշխարհը արտացոլող տարբեր տարիների կտավներ: Երկնահուպ, մանուշակագույն ժայռեր, ճախրող արևածաղիկներ, թախծող ջրաշուշաններ, վառվռուն կակաչներ ու աչքի համար աննկատ դաշտային համեստ ծաղիկներ, որոնց նկարչի վրձինը հավերժական կյանք է պարգևել՝ ասես հուշելով, որ երջանկությունը հենց անսպասելի հայտնված ակնթարթների մեջ է, որոնք իմաստավորում են մարդկային կյանքը:

Արմեն Լոռենց Հարությունյանի կտավներն ասես ժխտումն են ընդունված այն պատկերացումների, որ հանգամանքներն են թելադրում, հաճախ նաև պայմանավորում մեր ամբողջ կյանքը: Նկարիչն այս ընթացքում աշխատել է ի հեճուկս բոլոր փորձությունների ու արտակարգ իրավիճակների՝ ապացուցելով, որ ճշմարիտ արվեստագետն ինքն է ստեղծում իր աշխարհը՝ միահյուսելով հոգու գույները բնության ծածուկ և շլացնող գեղեցկություններին:

Շնորհավորում ենք մեր տաղադաշատ գործընկերոջը, Հյուսիսային համալսարանի մանկավարժության և հոգեբանության ամբիոնի դոցենտ Արմեն Հարությունյանին՝ հերթական ցուցահանդեսի առթիվ: Շնորհավորում ենք նաև նրա մեկ այլ ձեռքբերումը. Արմեն Հարությունյանը հաղթող է ճանաչվել Հյուսիսային համալսարանի «Լավագույն գիտահետազոտական նախագիծ» ներբուհական դրամաշնորհային մրցույթում: Շուտով ընթերցողների սեղանին կդրվի բավականին լուրջ մի հետազոտություն՝ «Գեղարվեստական կրթության հիմնախնդիրները հայ դպրոցի և մանկավարժական մտքի պատմության համատեքստում (XIX-XX դարասկիզբ)» մենագրությունը: